Image Description

Peter van der Rol Brouwer

Schaatsen omdat het niet anders kan. Om maar direct met de deur in huis te vallen: M’n schaatsen zitten vele malen fijner om m’n voeten dan schoenen, of zelfs sokken. In huis en in de zomer loop ik het liefst op blote voeten, omdat ze door sokken eigenlijk altijd afgekneld voelen. Afgekneld van contact met de grond. In m’n schaatsen zijn m’n voeten vrij en hebben altijd contact met het ijs. Als ik m’n ouders mag geloven was ik al op twee-en-een-halfjarige leeftijd bij mijn eerste kennismaking met het ijs op de natuurijsbaan van Bergen niet van het ijs af te krijgen. Het ging volgens hen zelfs zover dat ik onder het prikkeldraad door gekropen ben zodat niemand meer bij me kon komen om me van het ijs af te halen. Ook weet ik zelf nog dat ik als kleuter een keer gedaan heb dat ik ziek was en dus niet naar school kon. Toen m’n moeder naar haar werk was ben ik uit bed gestapt en met m’n doorlopertjes stiekem naar de ijsbaan gelopen. Helaas kon ik de ijsbaan niet vinden. Achteraf bleek dat ik mijn zoektocht slechts één kruispunt te vroeg gestaakt had. Ook de liefde voor training geven zat er al vroeg in. In het eerste jaar dat ik zelf lid werd van de S.T.G. Bergen ben ik begonnen als assistent bij het jeugdschaatsen. Uiteraard vond ik als twaalfjarige, niet gehinderd door enige kennis, al direct dat de andere instructeurs het eigenlijk helemaal “niets van snapten”. Ook de trainer van de dames-kernploeg bakte er volgens mij niets van. Inmiddels heb ik mijn kennis van schaatsen en lesgeven wat opgekrikt en ben ik er achter gekomen dat er wel heel wat meer bij komt kijken. (en hopelijk een stuk milder geworden in mijn al dan niet ongefundeerde mening over andere trainers en instructeurs.) Inmiddels weet ik dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Dat zowel iedere trainer als iedere schaatser een iets andere route moeten bewandelen om tot ieder hun eigen eindpunt te komen. Mijn uitdaging ligt erin om elk seizoen en elke training weer , samen met iedere pupil, de mooiste, spannendste, maar evengoed ook snelle route naar het of een doel te vinden. Of dat doel nu pas over jaren te bereiken is of misschien al op korte termijn. Wanneer zowel het doel alsook de route maar mooi, uitdagend, spannend etc. genoeg zijn is het altijd de moeite waard om eventuele tegenslagen of misschien, tijdens zware trainingen, ontberingen te weerstaan.